थकित छु म - फर्नाण्डो पिसोआ

फर्नाण्डो पिसोआ (जुन १३, १८८८– नोभेम्बर ३०, १९३५) पोर्तुगाली कवि, समालोचक, अनुवादक, दार्शनिक तथा प्रकाशक हुन् । उनको वास्तविक नाम फर्नाण्डो अन्तानियो नोगुयरा हो । बिसौं शताव्दीमा महत्वपूर्ण कविका रुपमा उनलाई विश्वभर चिनिन्छ । उनले एकै नामबाट विरलै रचनाहरू प्रकाशित गरे । कृतिको समिक्षामा कृतिकारको परिचयले आग्रहपूर्ण प्रभाव पार्ने हुँदा उनी फरक फरक नामबाट रचनाहरू लेख्थे । यसैकारणले पनि उनका रचनाहरूको एकिन हुन अद्यावधि सकिरहेको छैन । के पनि भनिन्छ भने अंगे्रजी, फ्रान्सेली र पोर्तुगाली भाषामा लेखिएका परिचय नखुलेका सबै स्रष्टाहरू बास्तममा पिसोआ थिए । उनका चल्तिका साहित्यीक उपनामहरूमा फर्नाण्डो पिसोआ, अल्र्वटो सिएरो, रिकार्डो रेइस, अल्भारो डे क्याम्पोस, एन्टेनियो मोरा, क्लाउडे पास्टेउर, बर्नाण्डो सोअरेस आदि छन् । छ बर्षकै उमेरबाट उनले छद्मनामबाट लेख्न थालेका थिए । उनले प्रयोग गरेका सयभन्दा बढि यस्ता साहित्यीक छद्मनामको खोज भैसकेको छ भने कति खोजकै क्रममा छन् । अति साधारण भाषामा अति दार्शनिक कविताहरूले लेख्ने पिसोआको प्रस्तुत कविता भने अल्भारो डे क्यापोसको उपनामबाट सन् १९३५ जुन २४ मा लेखिएको हो ।

थकित छु म

थकित छु, स्पष्ट छ
हो एकबार हरकोहीलाई थाक्नै पर्छ
थाह छैन मलाई, केले थाकेको छु म,
थाहा पाए पनि के पो होला र ?
कारणहरूले भगाउने हैन थकान !
‘घाउ’ त्यसरी नै दुख्छ, जसरी ऊ दुख्छ
‘घाउ’का कारकको प्रतिक्रियामा कहाँ दुख्छ ?

हो, म थकित छु,
र हमेशा फिस्स मुस्काएको छु
थकानप्रति ‘यत्ति मात्रै भएकोमा’–
शरीरभरि एक चाह निन्द्राको
आत्माभरी एक चाह सोचविहिनताको,
अनि, सबैलाई ताज पहि¥याउने, देखावटी बुझाईका
एक स्वजल्य पारदर्शिता ...
अनि अहिले आशाविहिन हुनुको एक सुखद आराम ?
म बाठो छु ः यत्ती हो कुरा ।
मैले धेरै देखेको छु
र जे देखेको छु त्यो धेरै बुझेको छु ।
यसले ल्याउने थकानमा पनि एक अजिव सुखानुभूति छ,
त्यसैले त अन्त्यसम्ममा टाउकाले अझै काम गर्छ ।

I Am Tired

I am tired, that is clear,
Because, at certain stage, people have to be tired.
Of what I am tired, I don't know:
It would not serve me at all to know
Since the tiredness stays just the same.
The wound hurts as it hurts
And not in function of the cause that produced it.
Yes, I am tired,
And ever so slightly smiling
At the tiredness being only this -
In the body a wish for sleep,
In the soul a desire for not thinking
And, to crown all, a luminous transparency
Of the retrospective understanding…
And the one luxury of not now having hopes?
I am intelligent: that's all.
I have seen much and understood much of what I
have seen.
And there is a certain pleasure even in tiredness
this brings us,
That in the end the head does still serve for
something.