तनाबोटलमा स्वागत छ

तनाबै तनाबले खोलिएको
हाम्रो युगको अन्तिम होटल
यो अवसाद गृहको द्वार,
‘तनाबोटल’मा स्वागत छ !

नमस्कार, ए तिमी आयौ ?
कति बस्छौं, कुनै छ अनुमान ?
यता नाम¬—सही राखेर दर्ता गर त !
थर र कुन ‘थारवान’बाट हो त्यो पनि लेख्नु है
पहिचान बिनाको कुनै पाहुना राख्दैनौ हामी ।
हा हा हा हा ...

पुरा जिन्दगी बोकेर आयौ कि क्या हो ?
झोला त ठुलै देख्छु !
माफ गर यहाँ भारी बिसाउन मनाही छ ।
तिमी उठ्दा तिम्रो पिठ्युँमा
बस्दा काँधमा
सुत्दा छातीमा
निहुँरिदा टाउकामा
तिम्रो भारी देखिएकै हुनुपर्छ तनाबोटलमा ।
मुत्दा, हग्दा, मात्रै होइन है
सेक्स गर्दा पनि तिम्रो भारी तिमीसँगै हुनु पर्छ ।
हा हा हा हा ...

आहा, गजब देख्छु म !
तिमी त झोलाभरि आश्चर्य बोकेर आएका छौ ।
कसरी थाहा भो तिमीलाई ?
यहाँ लगेजमा
डर र अपराधबोध मात्रै बोक्न पाइन्छ ।
ज्योति हराएको सिलिन्डर र भोक भरिएको भजालो मात्रै बोक्न पाइन्छ ।
बलात्कारपछि ब्यूँझिएकी कलिलि बालिकाको छिप्पिएको आँखा मात्रै बोक्न पााइन्छ ।
उहिल्यै मरेको जन–स्वास्थ्यको बरखी बार्न बसेको
टिचिङ अस्पतालको बुढो एप्रोन मात्रै बोक्न पाइन्छ ।
र पाइन्छ बोक्न तनाबोटलमा
खोक्दा खोक्दै खोक्न बिर्सेको जाजरकोटको दम ।
हा हा हा हा ...

तिमीले त नियमले दिएका कुरा मात्रै ठ्याक ठ्याक बोकेर आएका छौ ।
तिमीले त नियमले पाइने जति सबका सब बोकेर आएका छौ ।

हामी खुसी छौं ।
हामीलाई
हामीले भन्नु भन्दा पहिल्यै कुरा बुझ्ने मान्छे मन पर्छ ।
हामीले मुख नबाउँदै अलङ्कार बुझ्ने विद्वान पाहुना मनपर्छ ।

यसो हेर्दा पत्रकार जस्ता छौ ?
कवि हौ कि समझदार जस्ता छौ ?
कि कुनै सरकारी स्कुलको मास्टर हौ, गाउँतिरको ?
हुलिया हेर्दा त कलाकार जस्ता छौ ?

माफ गर दर्तामा पेसा लेख्नु पर्दैन ।
यहाँ काम गर्नेहरू कति छन् कति
मात्र रोजगार छैनन् ।
त्यसो त
पत्रकार हुनु, कवि हुनु वा मास्टर हुनु
वा कुनै किसान वा कलाकार हुनु
पेसा पनि त होइन, रोजगारी पनि त होइन ।
यो त जिम्मेदारी पो त
निख्खर भोको जिम्मेदारी ।
हा हा हा हा ...

चिस्याएर खान्छौं भने
तिम्रो कोठामै फ्रिज राखिएको छ ।
तताएर खान्छौ भने
बगलमै ओभन राखिएको छ ।
उसिनेर, वफाएर वा फ्राइ गरेर
जसरी खाए पनि हुने प्रबन्ध छ कोठामा ।
कोठाको छेवैमा छ
विश्वामित्रको ठोक्रो जस्तै कहिल्यै नरित्तिने तखता ।
तखताभरि तिम्रा लागि खानेकुरा छन् ः
आश्वासन र केही बासी भाषण
केही थान घोषणापत्र र दस्तावेजहरू छन्
आन्दोलनताका बाँडिएका पर्चा पनि छन्
चुनावताका टाँगिएका पोष्टरहरू छन्
यहाँ यतिका धेरै खानेकुरा छन् ।
स्वाद फेरीफेरी खानू !
आज भ्याएनौ भने भोली पस्किने पनि यही हो ।
हा हा हा हा ...

यहाँ जत्ति नुहाए पनि पाइन्छ ।
तातो आसुँ वा चिसो पसिना दुबैको व्यवस्था छ ।
आवेशको वीर्य वा आक्रोशको रगत सबैको व्यवस्था छ ।
ढुक्क हुनु,
यहाँबाट फर्किदाँ
मज्जाले पाइन्छ दुधले पखाल्न ।
हा हा हा हा ...

म धेरै बोलेँ ?
यति त बोल्नै पथ्र्यो
रिसेप्सन हो ।

तिम्रो बसाई लामो होस् !
तिम्रो अनिन्द्रा लामो होस् !
तिम्रो छटपटी लामो होस् !
तिम्रो अत्यास लामो होस् !
डिप्रेशनले आजित भएर आत्महत्या नगर्दै
तिम्रा तमाम सपनाहरु भकभकी पाकेर मरून्
र त्यो पाकिरहने समय लामो होस् !
शुभकामना छ !

तनाबै तनाबले खोलिएको
हाम्रो युगको अन्तिम होटल
यो अवसाद गृहको द्वार,
‘तनाबोटल’मा स्वागत छ !

................................................................................
गनेस पौडेल
पोखरा, मझेरी पाटन